Η πρόσφατη πυρκαγιά που ξέσπασε στην περιοχή μας ανέδειξε για άλλη μια φορά το αυτονόητο: ότι η πρόληψη των φυσικών καταστροφών δεν αποτελεί πολυτέλεια, αλλά ύψιστο καθήκον της Δημοτικής Αρχής και των αρμοδίων υπηρεσιών της.
Αξίζει να σταθούμε στην αξιοθαύμαστη στάση ενός συμπολίτη μας, ο οποίος, με αυταπάρνηση και κίνδυνο της ζωής του, ρίχθηκε στη μάχη για να δημιουργήσει αντιπυρικές ζώνες και να περιορίσει την καταστροφή. Στον άνθρωπο αυτόν εκφράζουμε την ειλικρινή μας ευγνωμοσύνη, γιατί υπενθύμισε σε όλους μας ότι το συλλογικό συμφέρον υπερβαίνει το ατομικό.
Ωστόσο, το περιστατικό αυτό καταδεικνύει και μια σκληρή αλήθεια: ότι παρά τις συνεχείς επισημάνσεις των πολιτών, μεγάλο μέρος της έκτασης του Δήμου μας εξακολουθεί να παραμένει ακαθάριστο, γεμάτο ξερά χόρτα και εύφλεκτα υλικά, συνιστώντας σοβαρό κίνδυνο για ανθρώπινες ζωές, περιουσίες και φυσικό πλούτο.
Η κριτική που ασκείται δεν είναι αυτοσκοπός, ούτε έχει χαρακτήρα στείρας αντιπαράθεσης. Αντίθετα, συνιστά αγωνιώδη έκκληση για υπευθυνότητα, συντονισμό και άμεση δράση. Οι πολίτες δεν ζητούν τίποτα περισσότερο από το αυτονόητο: να θωρακίσει ο Δήμος την περιοχή μας, να αξιοποιήσει όλους τους διαθέσιμους πόρους και να επιδείξει την απαραίτητη ετοιμότητα πριν ξεσπάσει το επόμενο καταστροφικό μέτωπο.
Η πρόληψη είναι ζήτημα πολιτικής βούλησης, διοικητικής ικανότητας και θεσμικής ευθύνης. Οι πολίτες προσφέρουν ήδη τον καλύτερό τους εαυτό. Το ίδιο οφείλουν να πράξουν, χωρίς καθυστέρηση και υπεκφυγές, οι υπεύθυνοι της Δημοτικής Αρχής. Γιατί μόνο έτσι θα θωρακίσουμε τον τόπο μας, προστατεύοντας ό,τι πολυτιμότερο έχουμε: τις ζωές μας, την περιουσία μας και το φυσικό περιβάλλον.
ΕΛΕΝΑ ΛΕΖΕ
