Σε κάθε τοπική κοινωνία, η καθαριότητα δεν είναι απλώς μια υπηρεσία είναι καθρέφτης πολιτισμού, οργάνωσης και σεβασμού προς τον δημόσιο χώρο.
Και όμως, στον Δήμο μας, η εικόνα των υπερχειλισμένων κάδων, των ακαθάριστων δρόμων και των αυθαίρετων σκουπιδότοπων επαναλαμβάνεται με ανησυχητική συχνότητα.
Δεν πρόκειται απλώς για “αμέλεια” των πολιτών ή μεμονωμένα περιστατικά.
Η καθαριότητα αποτελεί βασική λειτουργία του Δήμου και, επομένως, καθαρή πολιτική ευθύνη. Όταν το σύστημα δεν αποδίδει, η πρώτη ερώτηση πρέπει να είναι: πού βρίσκεται το πρόβλημα και ποιος το διορθώνει;
Αναμφίβολα, η ατομική ευθύνη έχει τον ρόλο της.
Δεν είναι λίγοι οι συμπολίτες μας που αδιαφορούν, που πετούν σκουπίδια σε λάθος σημεία, που δεν σέβονται το κοινό. Όμως ο Δήμος υπάρχει για να οργανώνει, να σχεδιάζει και να ελέγχει. Όταν αυτό δεν συμβαίνει, η ευθύνη βαραίνει τη διοίκηση.
Η υπηρεσία καθαριότητας είναι ένας κρίκος σε μια αλυσίδα που πρέπει να λειτουργεί με ακρίβεια.
Αν λείπει προσωπικό, αν τα απορριμματοφόρα είναι ακινητοποιημένα, αν οι κάδοι δεν επαρκούν ή βρίσκονται σε κακή κατάσταση, τότε η εικόνα εγκατάλειψης γίνεται μόνιμη. Και αυτή η εικόνα φθείρει τη σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στους πολίτες και τη Δημοτική Αρχή.
Το ερώτημα, λοιπόν, είναι απλό αλλά καίριο:
Υπάρχει σχέδιο; Υπάρχει προτεραιότητα στην καθαριότητα;
Γιατί αν δεν μπορεί ένας Δήμος να διασφαλίσει καθαρούς δρόμους και γειτονιές, πώς θα μπορέσει να διαχειριστεί πιο σύνθετα ζητήματα.
Η απαξίωση της καθημερινότητας είναι πολιτική πράξη. Και η αδιαφορία για την καθαριότητα είναι η πιο άμεση μορφή της. Χρειάζεται σχέδιο, επιμονή και συνέπεια.
Οι πολίτες έχουν κάθε δικαίωμα να απαιτούν έναν Δήμο που σέβεται το βασικό: την καθαρή και ανθρώπινη πόλη. Και οι Δήμοι έχουν υποχρέωση να αποδείξουν ότι το αυτονόητο μπορεί, επιτέλους, να γίνει πράξη.
Η εικόνα το Σαββατοκύριακο αποκαρδιοτική…
Έλενα Λεζε
