Του Τόλη Κοϊνη Δεν είναι για συμπαράσταση στον πόνο των συγγενών των θυμάτων της δολοφονίας. Δεν είναι για να εκδηλώσουμε τη θλίψη μας για το χαμό τόσων νέων παιδιών. Η «δολοφονία στα Τέμπη» είναι ένα πολιτικό έγκλημα, που δεν πρέπει να «κουκουλωθεί». Εάν στο Μάτι η καταστροφή προήλθε από έλλειψη κράτους. Στα Τέμπη η δολοφονία είχε συνεργό το κράτος. Η Κυβέρνηση έκανε και κάνει κάθε τι το δυνατόν για να γλυτώσουν οι υπεύθυνοι. Σε ποιο «Ευρωπαϊκό» κράτος δεν θα γνώριζε καμία δημόσια αρχή: α) Ποιο ήταν το φορτίο του εμπορικού τρένου, που εξερράγη στη σύγκρουση και κατέκαψε 71 ανθρώπους; β) Ποιος ήταν ο ιδιοκτήτης αυτού του φορτίου; Έχουν περάσει 2 χρόνια. Δεν μπορούν να το ανακαλύψουν ή δεν θέλουν να το αποκαλύψουν; Όταν το «Ελληνικό» «κράτος» δρα σαν υπηρέτης ιδιωτικών συμφερόντων, τέτοια γεγονότα θα επαναλαμβάνονται και μπορεί να είμαστε και εμείς τα μελλοντικά θύματα. Η σπαρακτική έκκληση που καταγράφηκε στο 112 «ΔΕΝ ΕΧΩ ΟΞΥΓΟΝΟ» είναι η κραυγή απόγνωσης ενός λαού που απλώς επιβιώνει (και μετά δυσκολίας) στην ίδια του τη χώρα. Δεν μας αξίζει μια τέτοια Ελλάδα.