Μεγάλος είναι ο κίνδυνος που προκύπτει στο νερό μετά από μετρήσεις που έγιναν, καθώς ανιχνεύτηκαν νιτρικά ιόντα.
Ο αόρατος κίνδυνος ονομάζεται νιτρορρύπανση και προέρχεται από την υπερβολική χρήση λιπασμάτων τα οποία έχουν μεγάλη περιεκτικότητα σε νιτρικά ιόντα.
Όλα τα προηγούμενα χρόνια είχαν ληφθεί μέτρα αλλά ακόμα και σήμερα υπάρχουν περιοχές από τον Έβρο μέχρι και την Κρήτη όπου η ποιότητα των υδάτων χαρακτηρίζεται προβληματική.
Ως οριακή τιμή έχει καθοριστεί από την ελληνική και διεθνή νομοθεσία η συγκέντρωση των 50 ml/g ωστόσο ακόμα και σε μικρότερες συγκεντρώσεις, όπως των 25 mg/l δημιουργείται πρόβλημα για μακροχρόνια χρήση του νερού για πόση.
Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα του Ωραιοκάστρου Θεσσαλονίκης όπου οι μετρήσεις χτύπησαν κόκκινο. Για πράδειγμα στη Λητή Συγκρότημα Καμάρη έφτασαν τα 113 mg/l, στο Μελισσοχώρι τα 74,3 mg/l. Υψηλές συγκεντρώσεις καταγράφονται στην Ορεστιάδα, στον Έβρο καθώς μέτρηση στα Ρίζια έδειξε 42,2 mg/l. Επίσης στα 42 mg/l είναι οι συγκεντρώσεις νιτρικών αλάτων και στον Άγιο Μάμα Μυλοποτάμου Ρεθύμνης και στην Κομοτηνή στη ΔΕ Νέου Σιδηροχωρίου Παγούρια 40,3 mg.
Οι ευπρόσβλητες περιοχές από την νιτρορρύπανση
Δυτική και Ανατολική Θεσσαλία, Κωπαϊδικό και Αργολικό πεδίο, λεκάνη Πηνειού Ηλείας, κάμπος Θεσσαλονίκης – Πέλλας – Ημαθίας, λεκάνη Στρυμώνα, περιάδα Άρτας – Πρέβεζας, λεκάνη Ασωπού Βοιωτίας, νότιο τμήμα ποταμού Έβρου, ανατολικά και δυτικά της λίμνης Βιστωνίδας, λεκάνη απορροής Αγγίτη, Βόρεια Κορινθία, οροπέδιο Τρίπολης, Λιλιατρά Κυπαρισσίας, λεκάνη απορροής ποταμού Λαρισσού Αχαΐας, Μαραθώνας Αττικής, Μεσόγεια Αττικής, βόρειο τμήμα ποταμού Έβρου, Σπερχειός Φθιώτιδας, Πάμισος Μεσσηνίας, Τροιζηνία, Άστρος – Άγιος Ανδρέας Αρκαδίας, Μέγαρα Αλεποχώρι Αττικής, Αταλάντη Φθιώτιδας, Αλμυρός Μαγνησίας, Πτολεμαϊδα Κοζάνης, Επανομή Μουδανιών Χαλκιδικής, υπολεκάνη Γεροποτάμου Μεσσαράς Κρήτης Αρτάκη Εύβοιας.
